“Ik stel toch een vraag”
Een OR die professioneel en proactief wil zijn, denkt na over het beleid van de organisatie. Zo’n OR wil weten wat er leeft bij de directie, de beleidsmakers van de organisatie, zijn achterban en de toezichthouders. Natuurlijk, ze krijgen- als het goed is – de verslagen van vergaderingen en jaarverslagen. Maar als je daar je informatie haalt, sta je als OR al op achterstand. Als OR moet je dus een strategie bedenken om aan die informatie te komen die de OR nodig heeft om zijn pro-actieve rol te kunnen spelen.
Dat kan door het actief stellen van vragen. Door deze vragen te stellen is de kans veel groter om vroeger in een proces mee te kunnen denken. Dat is iets anders dan reageren op stukken die voor komen te liggen. Die reacties krijgen al snel een geur van kritiek, van ergens tegen zijn. Dat mag maar mee kunnen denken in een vroeg stadium is een veel aantrekkelijker optie.
In de eigen OR vergadering zou regelmatig gesproken moeten worden over vragen die je zou kunnen stellen, vragen die betrokkenheid tonen. Vragen die je in een positie van meedenken kunnen brengen.
Het is verstandig zulke vragen goed voor te bereiden en op te schrijven. Ook kan de OR bepalen wie uit zijn midden het meest geschikt is om welke vragen, wanneer en aan wie te stellen. Een lastig dilemma is, dat je als OR natuurlijk nadenkt over welke scenario’s er langs kunnen komen bij de antwoorden en dat je tegelijkertijd niet bevooroordeeld mag zijn. Vooroordelen leiden tot “vragen naar de bekende weg”, en dat is vaak niet interessant voor alle partijen.
Het gaat er dus om dat de vragen echte vragen zijn gebaseerd op, wat ik wil noemen “betrokken nieuwsgierigheid”. Het doel is dus niet een vraag te stellen maar informatie te verkrijgen welke de OR wil krijgen / hebben.
Een andere manier is het schetsen van beelden.
Je kunt als OR ook kiezen om vanuit je eigen denkbeelden, informatie (achterban en eigen ervaringen) een beeld te schetsen van de ontwikkelingen of mogelijke veranderingen. Door nieuwsgierigheid van alle betrokkenen te creëren bij het schetsen van beide beelden ontstaat er een gesprek waarin men elkaars denkbeelden verkent en hoort. Ook hierdoor krijg je als OR de informatie die de bestuurder en beleidsmakers in hun hoofd hebben. Maar andersom krijgen zijn nu informatie die zij waarschijnlijk niet hebben of in ieder geval vanuit een anders invalshoek krijgen.
Een bestuurder kan een dergelijke aanpak vaak waarderen, omdat er meer uitdaging inzit en het meer draagvlak kan creëren voor de te nemen besluiten. OR en bestuurder denken samen over bepaalde zaken en een besluit dat daaruit voortkomt zal veel makkelijker geaccepteerd en actief gedragen worden.
Dat betekent natuurlijk meerwaarde voor de organisatie en vergroting van de effectiviteit en het aanzien van de OR.
Benieuwd naar Merlijn’s aanbod OR trainingen? Klik hier