Werken buiten kantooruren

Door Merlijn

U heeft vast minister Asscher van sociale zaken horen spreken over het recht op onbereikbaar zijn voor werknemers. Dit naar Frans voorbeeld.

Het CBS laat in de cijfers van 2016 zien dat het aantal werkenden, dat na kantoortijden nog werkzaamheden doet, toeneemt. En dan hebben we het niet alleen over de ZZP-er of ondernemer met personeel in dienst. Ook de flexwerker en de mensen met een vaste baan gaan meer buiten kantooruren werken. Voor de helderheid het onderzoek van het CBS zegt daarmee niet dat mensen meer werken.

Als je kijkt wanneer mensen buiten de kantooruren werken dan blijkt 52% ’s avond te werken, 51% op zaterdag, 33% op zondag en 14% in de nachtelijke uren.

Ik herken mezelf in deze cijfers. Er zijn heel wat uren, dat ik ’s avonds werk of in het weekend. Soms kies ik daar bewust voor, omdat ik dan overdag iets prive kan doen, voordeel van ZZP-er zijn, maar meestal is het noodzaak, omdat ik anders het werk, dat ik volgens mijn idee wel af moet maken, niet afkrijg.

Waar ik mezelf ook in herken is dat het niet zozeer het werk zelf is maar voornamelijk de druk die het geeft op de sociale contacten. Het aantal uren sport gaat achteruit, ik zeg een aantal feestjes af en  ervaar druk als ik toch naar afspraken ga terwijl ik denk dat er nog andere zaken gedaan moeten worden. Maar goed ik ben ondernemer, ZZP-er. Iemand in dienst is dit niet.

Het buiten kantooruren werken kan invloed hebben op het welzijn van medewerkers en hun gezondheid. Zeker als mensen ook in de nachtelijke uren gaan werken kan dit grote gevolgen hebben voor hun gezondheid. Stress toename, sneller dikker worden, een veranderd hormoon huishouden en de kans op hart en vaatziekte wordt groter.

In dit kader snap ik de intentie van minister Asscher wel. De vraag is echter wat de oorzaak van dit geheel is. Is het ‘t gemak waarmee we elkaar kunnen bereiken via smartphones e.d. Is het de verwachting, soms uitgesproken soms niet, die we hebben dat mensen, op welk tijdstip ook, binnen een korte tijd reageren op mails, appjes, sms’jes en voicemail. Of is de cultuur in een bedrijf echt veranderd en is het een eis om steeds bereikbaar te zijn. Als ik hier OR-leden naar vraag of bestuurders dan krijg ik vaak een tegenstrijdige antwoord. Dus de verwachtingen zijn echt divers hierin.

Ik weet niet of een wet de oplossing is. Een goed gesprek tussen de medezeggenschap en de werkgever/bestuurder is dit zeker wel. Wat verwachten we van elkaar rondom bereikbaar zijn of onbereikbaar zijn. En hoe kun je ervoor zorgen dat binnen 1 organisatie hier heldere en eenduidige regels over bestaan. En als we de bereikbaarheid eisen, ook buiten kantooruren, hoe zorgen we ervoor dat dit niet ten koste gaat van het welzijn of gezondheid van de medewerkers.

Hoe zou je dit als ondernemingsraad kunnen aanpakken:

1. Ga eens gesprekken aan, vraag cijfers op bij HR (ziekteverzuim) vertrouwenspersoon / bedrijfsmaatschappelijk werk, arbo-arts. Herkennen zij dit beeld, zodat je feiten en vermoedens goed uit elkaar kunt halen.
2. Ga het gesprek aan met de bestuurder of ook deze zich herkent in het verhaal van een toename aan buiten kantoortijden werken en de gevolgen voor het personeel.
3. Dan kun je ervoor kiezen om de bal bij de bestuurder neer te leggen om met een voorstel te komen om deze trend te stoppen. Of je komt zelf met een initiatiefvoorstel. Om tot een goed initiatiefvoorstel te komen, verwijs ik graag naar het blog https://www.merlijngroep.nl/blog/een-actieve-maakt-gebruik-van-het-initiatiefrecht/

Lees meer over medezeggenschap:

https://www.merlijngroep.nl/blog/medezeggenschap-blog/een-nieuwe-kijk-op-medezeggenschap/