Reflectie? Kun je dat eten?
Erik is docent Engels op een vwo-college. Hij heeft een conflict gehad met een vakgroepgenoot. Dat is opgelost, doordat de collega ontslag heeft genomen. Erik heeft coaching gevraagd omdat hij nog niet over het conflict heen is. Daar ben ik heel blij om, want vaak wordt de nazorg na conflicten vergeten.
‘Weet je, ik vind het zo raar dat ik in dit conflict verzeild geraakt ben,’ vertelt hij bij het eerste gesprek. ‘Ik houd helemaal niet van ruzie, ik ben altijd de eerste die probeert de zaken weer recht te breien, maar dit keer ging het helemaal verkeerd. Ik snap niet hoe dat zover heeft kunnen komen.’
Wat hem het meest dwars zit, is dat hij niet in staat is geweest om te reflecteren op zijn eigen gedrag. Normaal kan hij dat wel, maar in deze situatie kon hij alleen nog maar de slechte eigenschappen van zijn collega zien. Alles wat die collega deed, voelde hij als een aanval, als een manier om hem onderuit te krijgen.
Gelukkig kan ik hem uitleggen dat dat helemaal niet zo raar is. Een conflict kan je zo erg in zijn greep krijgen, dat je jezelf niet meer terug herkent. Het is net dr. Jekyll and mr. Hyde. Wat belangrijk is, is dat Erik zijn reacties leert herkennen en hoe hij kan reageren op provocaties. Dat kan hij ook mooi gebruiken in de klas, want zijn leerlingen zijn ook geen lieverdjes.