‘Opgeven is geen optie’

Door Corina Bouma

Op weg naar een intake

Het is december 2020; koud, nat en guur buiten. Achter de ramen zie ik gezellige kerstverlichting branden. Het jaar is bijna ten einde. Mijn laatste afspraken nog en dan lekker een paar vrije dagen. Ik ben op weg naar een kantoor van een grote organisatie waar ik vaker opdrachten voor coachtrajecten van krijg. De afspraak is een kennismaking, een intake met een werknemer.

Coaching als laatste kans

Ze wacht me op bij de receptie. Onzekerheid straalt van haar gezicht maar ze uit dit door een afstandelijke, strijdvaardige houding aan te nemen. Ik krijg een stevige maar ook wat klamme hand. Iris, zo heet ze, is beschadigd door haar werkgever. Of op zijn minst is het vertrouwen in elkaar totaal verdwenen. Ze heeft een laatste kans gekregen, misschien mag ze bij haar werkgever blijven. Die laatste kans is ‘coaching’. Totaal vastgelopen in een conflict met haar voormalige leidinggevende. Een kleinigheid die nooit benoemd is, is verworden tot een strijdtoneel. De laatste fase, de vaststellingsovereenkomst, is nog niet tot stand gekomen omdat er een patstelling is ontstaan. Beide partijen geven geen strobreed toe. Tegenover mij zit Iris met een strak gezicht, stramme kaken en een verbeten verhaal.

Niet opgeven

Wat ík zie, is een lieve dame met een geschiedenis waarin ze veel te kort is gekomen. Een jeugd zonder veiligheid, zonder bedding en zonder structuur. Met hard werken en stug haar eigen doelen najagen, is ze ver gekomen. Stevig de controle in handen genomen over haar leven, geen ruimte voor twijfel. Strijden kan ze als de beste! Ik luister naar haar verhaal, haar boosheid, haar verontwaardiging over het onrecht dat haar wordt aangedaan. Ik hoor tussen de regels door haar grote verdriet. Verdriet omdat haar kant van het verhaal niet gehoord wordt, zíj wordt niet gehoord. Verdriet uiten, kwetsbaar zijn, heeft ze nooit geleerd. Vechten om verder te komen des te meer. Opgeven is dus ook geen optie, vechten zal ze! Een vrouw die nooit geloofde in coaching zit nu tegenover mij. Wat fijn dat zij zichzelf deze kans gunt.

Door zelf anders te doen, krijg je ook wat anders

Het vertrouwen is er al meteen tijdens het eerste gesprek. Ik zie haar en zij kan mijn deel aannemen. In de maanden daarna oefenen we samen in kwetsbaarheid. Waarbij ik met geduld en aandacht het verhaal steeds weer terugbreng naar waar het werkelijk om gaat. Ik kan haar laten zien en voelen welke impact haar houding en woorden hebben op de ander. Het is niet dat zij móet veranderen maar het gaat erom haar te laten ervaren dat het de enige manier is waarop ze invloed kan uitoefenen op de situatie. Door zelf anders te doen, krijg je ook iets anders.

Met vallen en opstaan lukt het Iris om uit de strijd te blijven, en dan is er ruimte om het gesprek op het werk opnieuw te voeren. En de uitkomst daarvan laat zich raden…

Lees meer over coaching:

https://www.merlijngroep.nl/actueel/wat-is-coaching/