In vredestijd begraven kinderen hun ouders, in oorlogstijd ouders hun kinderen

Door Dick Bonenkamp

De liefde opent alle deuren

Aan het begin van de Trojaanse Oorlog is Priamus, koning van Troje, een machtig heerser van een uitgestrekt rijk. Maar na negen jaar oorlog tegen de Grieken is hij een oude man geworden, die niet meer actief deelneemt aan de strijd. Hij is weliswaar voorzitter van de krijgsraad, maar zijn zoons overheersen hem. Hij wil vrede, maar zijn zoons willen zich onderscheiden in de oorlog. Hij vraagt om vrede, maar tevergeefs; hij krijgt enkel een wapenstilstand om de doden te begraven. Hij probeert zijn oudste zoon Hector af te houden van zijn laatste gevecht, maar opnieuw zonder succes. Hector delft het onderspit tegen Achilles.
Na enige tijd gaat Priamus naar het Griekse kamp om het lichaam van zijn zoon los te kopen. Achilles bewondert de moed van Priamus om zich in zijn eentje in het vijandelijke kamp te wagen en geeft Hectors lichaam vrij.

Priamus’ moedige onderneming om het geschonden lichaam van zijn oudste zoon te gaan halen, bij dezelfde man die diens leven heeft vernietigd, is het hoogtepunt van zijn leven. Daarmee geeft hij aan wat zijn grootste belang en zijn hoogste prioriteit is.

Het is mooi om aan dit verhaal te denken als je mensen in een conflict empowert om voor hun grootste belangen op te komen. Er is altijd een hoogste belang dat zelfs door de grootste vijand gerespecteerd kan worden.

Lees meer over conflicten:

https://www.merlijngroep.nl/actueel/constructieve-conflicten/