Het Droste effect
Ken je het Droste effect?
Op de verpakking van een pak Droste cacao staat een vrouw met een Droste cacaoverpakking waarop een vrouw staat met een Droste cacaoverpakking waarop een vrouw staat met een Droste cacaoverpakking waarop…enzovoort. De geschiedenis herhaalt zich eindeloos. Hier vind je een aantal voorbeelden.
Dit effect ken ik ook van mensen die na een heftig conflict ontslag krijgen en vervolgens een uitkering moeten aanvragen. In zo’n heftig conflict gaan altijd dingen fout, zeker als het gaat om mensen die in een grote organisatie werken. Juist voor dit soort situaties zijn er nauwelijks regels en standaarden ontwikkeld en als ze er wel zijn, zijn ze vaak te instrumenteel en houden te weinig rekening met de mensen om wie het gaat. Daardoor raken de mensen verstrikt in de procedures, die niemand begrijpt en waar je nooit meer uitkomt. Je reinste Kafka!
Dan volgt er ontslag en de medewerker, die nog helemaal in de waanwereld van het conflict zit, mag een uitkering gaan aanvragen en komt weer in dat schimmenrijk van onduidelijke procedures en onuitspreekbare regelingen terecht. De nachtmerrie herhaalt zich! Ze zitten in hun eigen Droste doosje en kunnen er niet meer uitkomen. Ik ken mensen die een volledige uitkering hebben laten liggen, omdat ze er niet meer tegen konden om weer van het kastje naar de muur gestuurd te worden.
Het helpt dan ook niet dat de site werk.nl van de UWV niet goed functioneert (zie o.a. BNR) en dat de medewerkers van de UWV niet allemaal even klantvriendelijk zijn. Wat mij betreft mag Der Prozess verplichte literatuur worden voor iedereen die bij een uitkeringsinstelling werkt!
Meer weten over conflicten?
Ruzie mag, lessen uit de praktijk van conflictbemiddeling, een bundel korte verhalen over conflicten of speel Veertig Vileine Vragen voor Conflicten.
In september en oktober organiseert de CoachingCarrousel een drieluik over ‘Hoe verder na het conflict’ waarin we je helpen om jouw Droste-effect te doorbreken.
Wat een win-win-situatie!
Bij de MAKRO lag ‘Jodenhaas’ in de aanbieding, een grote verpakking met donkerrood, mager vlees. Ik vroeg zo eens om me heen of iemand wist wat dat was, maar niemand kon het vertellen. Gelukkig kwam de slager binnenlopen en die kon wel uitleggen wat het was.
Biefstuk is afkomstig van de achterkant van het rund. Lekker, mager, duur vlees en werd vroeger (en nu nog) gezien als een echte traktatie als er gasten zijn.
De Joodse spijswetten verbieden het eten van vlees van de achterkant van een dier, als daaruit de heupspier en de achillespees niet zijn verwijderd, dus ook het eten van reguliere biefstuk. Toch wilden ze ook graag een bijzondere traktatie hebben voor hun gasten, maar aan de voorkant van het rund zit vooral het stoofvlees.
Toen was er een slimme slager en die bedacht het volgende: aan de voorpoten van het rund zitten vlees dat te vergelijken is met biefstuk, mals, zacht, mager, alleen het zijn geen grote stukken. En zo was de ‘Jodenhaas’ of ‘diamanthaas’ geboren. Kleine stukjes koosjer vlees, dat de naam ‘haas’ kreeg om de luxe ervan te benadrukken. Wat een prachtig voorbeeld van win-win denken.
Hoe maak jij van een wens van je klanten een win-win situatie?