Een andere bril geeft een frisse blik

Door Francine ten Hoedt-van Rintel

Kees (52) staat op een kruispunt in zijn leven. Hij werkt parttime bij een trainingsbureau, heeft een eigen bedrijf als coach en is getrouwd met Ria. Ze hebben twee zoons, de jongste gaat deze zomer het huis uit. Het trainingsbureau wil zijn aanbod herzien en hun trainersbestand vernieuwen en verjongen. Kees past niet meer in het trainersprofiel, maar ze willen hem niet ontslaan. Hij is al zo lang verbonden aan het bureau en weet hoe het reilt en zeilt, daarom bieden ze hem een coördinatorenfunctie aan. Kees voelt dat als een degradatie. Hij vindt trainingen geven het mooiste wat er is.

‘Ik voel me afgewezen en uitgerangeerd. Mag ik wegwijzer spelen voor net afgestudeerde jongetjes en meisjes. Wat heb ik nou bereikt in dit leven?’

Het klikt tussen Kees en mij, daarom kan ik bij hem gemakkelijk wat provocatie inzetten.

‘Ja, eerlijk gezegd vind ik dat je eigenlijk niets gedaan hebt met al je kwaliteiten. Ik bedoel maar, je krijgt nu een suf baantje omdat ze je niet meer als trainer willen. Ze hadden je beter kunnen ontslaan.’

De reactie is voorspelbaar:
‘Hoezo, niets met mijn kwaliteiten gedaan? Mijn eigen bureau in coaching loopt als een trein. En ze willen me niet ontslaan, daarom bieden ze me die coördinatorenfunctie. Ze willen juist gebruik maken van mijn kennis en ervaring en zien het als een uitdaging voor mij, zoiets als permanente training van hun eigen trainers. Ow..eh … ’

Lees meer over conflicten:

https://www.merlijngroep.nl/blog/samen-werken-samen-leven/